De vlinder
‘Eens op een dag droomde ik, Zhuang Zhou, dat ik een vlinder was, een vlinder die fladderend rondvloog, tevreden met zichzelf, en zich niet bewust dat hij mij was. Plotseling werd ik wakker en begon ik me er rekenschap van te geven dat ik nog altijd Zhou was. Nu is het de vraag of ik Zhou ben die droomde dat hij een vlinder was, ofwel een vlinder die droomde dat hij mij was.'
Uit: Zhuang Zi, De volledige geschriften, vertaald en toegelicht in het Nederlands door Kristofer Schipper. Uitgeverij Augustus, 2007,
Er was eens heel lang geleden
Er was eens heel lang geleden, ver van hier, een oude, wijze meester. Hij had ondanks zijn ouderdom nog steeds een druk leven. Want elke dag gaf hij raad, heelde en loste conflicten op. Zijn avonden waren gewijd aan zelfstudie en meditatie. Maar het allermooiste moment van de dag was voor hem altijd de morgen. Want zodra de zon opkwam wekte hij zijn leerlingen en dan trokken ze samen de bergen in. En al wandelend vertelde de oude wijze meester zijn leerlingen over de geheime natuurwetten en de kosmische patronen. Een van de leerlingen vroeg hem: 'Meester, wat is de waarheid? Leer ons de waarheid kennen.' Bij een grote dauwdruppel liet de oude meester halt houden. Hij schaarde zijn leerlingen zodanig rondom de druppel dat de zon erop bleef schijnen en vroeg hen welke kleur de druppel had.
Foto Christopher Chan
'Rood,' zei de een. 'Oranje,' zei een tweede. 'Nee, geel!' riep een derde geïrriteerd. 'Groen, meester, zei een vierde verbaasd. 'Blauw! Paars! Violet!'... En ze kregen, voor 't eerst in die lange tijd dat ze samen waren, écht ruzie met elkaar. Overtuigd als ze waren, elk van het eigen gelijk.
Ze stonden verbaasd over de verschillen en omdat ze allemaal zeker waren van de kleur die de druppel had, ontstond er bijna ruzie. Toen liet de oude meester hen enige keren van plaats wisselen. En heel langzaam drong het tot hen door dat, ondanks de verschillen in hun waarneming, ze toch allemaal de waarheid hadden gesproken.
De meester glimlachte een beetje triest. 'Kijk,' zei hij, 'dat gebeurt er nu altijd met de waarheid... Jullie hebben allemaal de waarheid gesproken, elk vanuit zijn eigen ervaring, vanuit zijn eigen gezichtsveld. Alleen vergeet je daarbij dat, van welke hoekje het ook bekijkt, je altijd slechts een deel van de waarheid kunt zien. Daarom kun je pas een idee van de grote universele waarheid krijgen wanneer je bereid bent te luisteren naar de visie van anderen en tegelijk jouw eigen stukje informatie bij die andere te voegen. Alleen dan wordt de waarheid "de Waarheid": evenwichtig en totaal.
De eekhoorn en de anderen
Een Deense fabel
Op
zekere dag besloten de dieren dat er iets moest gebeuren om de problemen van de
moderne wereld op te lossen. Daarom verkozen ze een schoolbestuur bestaande uit
een beer, een das en een bever en ze huurden een egel in om het onderwijs te
geven. Het leerplan omvatte rennen, klimmen, zwemmen en vliegen. Om het
onderricht vlot te laten verlopen werden alle dieren die even oud waren, op
dezelfde manier onderwezen in alle vakken.
De eend was de beste zwemmer- in feite was ze beter dan de onderwijzer- maar voor vliegen had ze zwakke punten, en voor rennen viel ze totaal uit. Omdat ze zo slecht was in rennen kreeg ze bijles en moest oefenen in rennen terwijl de andere dieren zwemles hadden. Nadat ze dat een poos gedaan had, waren haar gevliesde poten zo vermoeid dat ze slechts middelmatige punten kreeg voor zwemmen.
De eekhoorn haalde topscores in klimmen, maar was zeer gefrustreerd in de vlieglessen. De leraar wou immers dat hij zou starten vanaf de grond, terwijl de eekhoorn zelf liever van boom tot boom wou vliegen. Hij raakte zodanig overwerkt dat hij na verloop van tijd nogal zwakke punten haalde voor klimmen, en nog zwakkere voor rennen. De arend was een probleemleerling en werd vaak zwaar gestraft. Tijdens de klimlessen bereikte hij de boomtoppen vlugger dan ieder ander, maar hij wou het steeds op zijn eigen manier doen. Daarom werd hij in een observatieklas geplaatst. Het konijn startte als klaskampioen voor rennen, maar kreeg een zenuwinzinking door al het extra werk voor zwemmen. Aan het einde van het schooljaar haalde een abnormale paling, die crimineel goed kon zwemmen en die ook goed kon rennen, klimmen en een beetje vliegen, de hoogste gemiddelde score. Daarom werd hij aangewezen om de speech te houden tijdens het promotiebanket. De prairiehond bleef van school weg, omdat graven door het bestuur niet als vak erkend werd. Daarom liet de hond zijn jongen onderrichten door een das. Na een tijd vond de hond steun bij een wild zwijn en samen stichtten zij een privéschool op, die al gauw een succes bleek te zijn. De gewone dierenschool werd gesloten.
Bron: uit 'Christene school' COV, vertaald uit het Deens
Van de site van Pharos
Flirten na de bevrijding
Voor communicatiewetenschapper Paul Watzlawick is de realiteit wat we ervan maken. Of een glas halfvol of halfleeg is hangt alleen af van wie het ziet en beschrijft. Dit is overigens gerelateerd aan een van de metaprogramma's die de mindsonar in beeld brengt: matching en mismatching.
Hij schreef het boekje "How real is real" en na het lezen ervan ben je goed bewust van alle mogelijke misverstanden die er in een communicatieproces kunnen ontstaan.
Na de 2e Wereldoorlog wachtten veel Amerikaanse soldaten op de terugreis naar huis. Er ontstond een levendig spel tussen deze soldaten en de Britse vrouwen waarbij de partijen elkaar beschuldigden van te zeer uit te zijn op sex. Hoe kunnen beide partijen dat vinden? Beide partijen waren het erover eens dat aan seksueel contact een periode van flirten, het 'hof maken' vooraf moest gaan. En in beide gevallen, in die dagen, waren dat ongeveer dertig stappen. Het probleem was alleen dat de partijen een volledig andere volgorde hadden. De Amerikanen beschouwden de kus als onschuldig en een vroege stap terwijl het voor de Britse vrouwen een van de laatste stappen was. Als de Amerikaanse soldaat op de eerste of tweede date begon te kussen waren de Britse vrouwen verward. Of ze konden de relatie beëindigen of, wanneer ze de man heel erg leuk vonden, uitnodigen in bed. Dat laatste vonden de Amerikanen heel gek: meteen na een kus in bed belanden; dat kon toch niet de start van een goede relatie zijn?
Wanneer de oplossing het probleem is. De kleine verhalen van Watzlawick in “The Situation is Hopeless, But Not Serious: The Pursuit of Unhappiness“, zijn meesterlijk: “A man claps his hands every ten seconds. Asked about the reason for this strange behaviour, he explains: ‘in order to scare away the elephants.’ When told there are no elephants present, the man responds:' well, there you go. See?'"
We zien de wereld zoals we zelf zijn
Ieder van ons denkt dat we de wereld zien zoals die is, maar feitelijk zien we de wereld zoals we zelf zijn. De meesten van ons projecteren hun eigen referentiekader op de wereld. Daarmee is het eigen wereldbeeld eerder een weerspiegeling van de autobiografie dan een op objectieve waarnemingen gebaseerde kaart van de werkelijkheid.
Toch gebruiken we dit wereldbeeld vaak als een juiste representatie van die werkelijkheid. Meestal geloven we zelfs dat het de werkelijkheid is.
Als ik met een verouderde of verkeerde kaart door het leven ga raak ik hopeloos verdwaald. Net alsof ik in Rotterdam met de kaart van Amsterdam rondloop en steeds harder ga lopen om op mijn plaats van bestemming aan te komen.
De eend was de beste zwemmer- in feite was ze beter dan de onderwijzer- maar voor vliegen had ze zwakke punten, en voor rennen viel ze totaal uit. Omdat ze zo slecht was in rennen kreeg ze bijles en moest oefenen in rennen terwijl de andere dieren zwemles hadden. Nadat ze dat een poos gedaan had, waren haar gevliesde poten zo vermoeid dat ze slechts middelmatige punten kreeg voor zwemmen.
De eekhoorn haalde topscores in klimmen, maar was zeer gefrustreerd in de vlieglessen. De leraar wou immers dat hij zou starten vanaf de grond, terwijl de eekhoorn zelf liever van boom tot boom wou vliegen. Hij raakte zodanig overwerkt dat hij na verloop van tijd nogal zwakke punten haalde voor klimmen, en nog zwakkere voor rennen. De arend was een probleemleerling en werd vaak zwaar gestraft. Tijdens de klimlessen bereikte hij de boomtoppen vlugger dan ieder ander, maar hij wou het steeds op zijn eigen manier doen. Daarom werd hij in een observatieklas geplaatst. Het konijn startte als klaskampioen voor rennen, maar kreeg een zenuwinzinking door al het extra werk voor zwemmen. Aan het einde van het schooljaar haalde een abnormale paling, die crimineel goed kon zwemmen en die ook goed kon rennen, klimmen en een beetje vliegen, de hoogste gemiddelde score. Daarom werd hij aangewezen om de speech te houden tijdens het promotiebanket. De prairiehond bleef van school weg, omdat graven door het bestuur niet als vak erkend werd. Daarom liet de hond zijn jongen onderrichten door een das. Na een tijd vond de hond steun bij een wild zwijn en samen stichtten zij een privéschool op, die al gauw een succes bleek te zijn. De gewone dierenschool werd gesloten.
Bron: uit 'Christene school' COV, vertaald uit het Deens
Van de site van Pharos
Flirten na de bevrijding
Voor communicatiewetenschapper Paul Watzlawick is de realiteit wat we ervan maken. Of een glas halfvol of halfleeg is hangt alleen af van wie het ziet en beschrijft. Dit is overigens gerelateerd aan een van de metaprogramma's die de mindsonar in beeld brengt: matching en mismatching.
Hij schreef het boekje "How real is real" en na het lezen ervan ben je goed bewust van alle mogelijke misverstanden die er in een communicatieproces kunnen ontstaan.
Na de 2e Wereldoorlog wachtten veel Amerikaanse soldaten op de terugreis naar huis. Er ontstond een levendig spel tussen deze soldaten en de Britse vrouwen waarbij de partijen elkaar beschuldigden van te zeer uit te zijn op sex. Hoe kunnen beide partijen dat vinden? Beide partijen waren het erover eens dat aan seksueel contact een periode van flirten, het 'hof maken' vooraf moest gaan. En in beide gevallen, in die dagen, waren dat ongeveer dertig stappen. Het probleem was alleen dat de partijen een volledig andere volgorde hadden. De Amerikanen beschouwden de kus als onschuldig en een vroege stap terwijl het voor de Britse vrouwen een van de laatste stappen was. Als de Amerikaanse soldaat op de eerste of tweede date begon te kussen waren de Britse vrouwen verward. Of ze konden de relatie beëindigen of, wanneer ze de man heel erg leuk vonden, uitnodigen in bed. Dat laatste vonden de Amerikanen heel gek: meteen na een kus in bed belanden; dat kon toch niet de start van een goede relatie zijn?
Wanneer de oplossing het probleem is. De kleine verhalen van Watzlawick in “The Situation is Hopeless, But Not Serious: The Pursuit of Unhappiness“, zijn meesterlijk: “A man claps his hands every ten seconds. Asked about the reason for this strange behaviour, he explains: ‘in order to scare away the elephants.’ When told there are no elephants present, the man responds:' well, there you go. See?'"
We zien de wereld zoals we zelf zijn
Ieder van ons denkt dat we de wereld zien zoals die is, maar feitelijk zien we de wereld zoals we zelf zijn. De meesten van ons projecteren hun eigen referentiekader op de wereld. Daarmee is het eigen wereldbeeld eerder een weerspiegeling van de autobiografie dan een op objectieve waarnemingen gebaseerde kaart van de werkelijkheid.
Toch gebruiken we dit wereldbeeld vaak als een juiste representatie van die werkelijkheid. Meestal geloven we zelfs dat het de werkelijkheid is.
Als ik met een verouderde of verkeerde kaart door het leven ga raak ik hopeloos verdwaald. Net alsof ik in Rotterdam met de kaart van Amsterdam rondloop en steeds harder ga lopen om op mijn plaats van bestemming aan te komen.